Ναι, να φεύγεις.

Να βρίσκεις χρόνο και να φεύγεις. Να φεύγεις για σένα. Από την καθημερινότητα, τις ανησυχίες, τις υποχρεώσεις, τους φόβους, τα προβλήματα. Να φεύγεις και να τα αφήνεις όλα πίσω, να τα κλείνεις εκεί. Για λίγο, για ελάχιστο, για πολύ, δεν έχει σημασία. Αρκεί κάθε τόσο να φεύγεις.

Ξέρω τι θα πεις. Δε βρίσκεις χρόνο.

Να τον εφευρίσκεις. Να τον επινοείς.

Κάπου υπάρχει. Και σε περιμένει. Εσύ πρέπει να τον βρεις, να τον ανακαλύψεις. Να τον φτιάξεις στο κάτω κάτω. Είναι στο χέρι σου. Και είναι ευθύνη σου. Είναι χρέος σου. Χρέος προς τον εαυτό σου. Προς τον έναν και μοναδικό άνθρωπο που θα μείνει μαζί σου μέχρι το τέλος.

Πάρε το χρόνο σου και μείνε για λίγο μόνος σου, φύγε για ένα ταξίδι με το σύντροφό σου, μια μικρή εκδρομή, κανόνισε ένα ραντεβού κάπου μαζί του. Κι αν είσαι μέσα σε μια πολύχρονη σχέση, σε ένα γάμο, έχεις δημιουργήσει μια οικογένεια, τότε, ακόμη περισσότερο, φτιάξε χρόνο να μείνεις με το σύντροφο σου. Μακριά από όλους και όλα τα άλλα. Κανείς δε θα πάθει τίποτα. Τα παιδιά σου θα επιβιώσουν, οι γονείς σου θα επιβιώσουν, το σπίτι σου δε θα γκρεμιστεί, η δουλειά σου δε θα πάψει να υφίσταται, δε θα πτωχεύσεις, ο κόσμος θα εξακολουθήσει να υπάρχει. Πίστεψέ με, δε θα πάθει κανείς τίποτα. Αντίθετα, όλοι και όλα θα είναι καλύτερα ακριβώς χάρη σ΄αυτό. Γιατί θα επιστρέψεις με περισσότερη διάθεση, ενέργεια, δύναμη, ικανότητες και ιδέες.

Κάθε σχέση θέλει δουλειά, εξάσκηση, επαγρύπνηση, όπως λέει και μια καλή μου φίλη. Κάθε σχέση θέλει ανανέωση, χρειάζεται την έκπληξη, τη διαφορετικότητα, το ξάφνιασμα, την αλλαγή. Και κάθε σχέση απεχθάνεται την αίσθηση του δεδομένου, του γνωστού, του αυτονόητου. Όποια σχέση κι αν είναι αυτή. Ερωτική, συντροφική, συζυγική, φιλική, εργασιακή…Και φυσικά, η σχέση με τον εαυτό μας.

Όσο αδιαφορείς για την οποιαδήποτε σχέση σου, όσο μένεις μέσα στη ζώνη ασφαλείας της χωρίς καμία προσπάθεια να την επεκτείνεις, να τη διευρύνεις, να ανοίξεις τα όριά της, τόσο θα αδιαφορήσει κάποτε και η σχέση για σένα. Θα φτάσει να μην ικανοποιεί τις ανάγκες σου, τουλάχιστον όχι όλες και όχι σε μεγάλο βαθμό. Κι εσύ θα βρεθείς να απορείς, να ψάχνεσαι, να αυτομαστιγώνεσαι και να καταριέσαι.

Γι΄αυτό σου λέω.. Βρες χρόνο. Αφιέρωσε ενέργεια σε κάτι όμορφο και καλό για την επαφή σου με τον άλλον. Ξόδεψε χρήματα γι΄αυτό. Αυτό που θα κερδίσεις θα είναι πολλαπλάσιο, σε όλους τους τομείς. Το καινούριο, το διαφορετικό που θα βιώσεις θα σε ανανεώσει. Κυριολεκτικά. Η επιστήμη πλέον το αποδεικνύει : όταν νιώθουμε όμορφα, όταν αισθανόμαστε χαρά, αγάπη, ενθουσιασμό, όταν δεχόμαστε και δίνουμε στοργή, τα κύτταρά μας ανανεώνονται, ο εγκέφαλος και η καρδιά μας λειτουργούν καλύτερα, το έντερό μας το ίδιο. Κερδίζουμε χρόνια ζωής και μάλιστα καλής ζωής. Όταν δώσεις προσοχή και πάρεις προσοχή, δείξεις ενδιαφέρον και λάβεις ενδιαφέρον, τότε πραγματικά γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Ανάλαφρος, ελεύθερος, όμορφος.

Και ξέρεις κάτι; Το ίδιο αρχίζουν και γίνονται και οι άνθρωποι γύρω σου. Γιατί εσύ πλέον τους το μεταδίδεις. Εσύ έχεις άλλο βλέμμα κι άλλη οπτική, εσύ αλλιώς τους βλέπεις κι εκείνοι το αισθάνονται. Το εισπράττουν. Εισπράττουν την ηρεμία, τη γαλήνη που μόλις κατέκτησες. Και παίρνουν κι αυτοί λίγη από σένα. Υπερπολλαπλάσιο λοιπόν το όφελος από μια και μόνη κίνηση που έχεις να κάνεις  : να βρεις χρόνο. Και την προσπάθεια που θα χρειαστεί να καταβάλεις γι΄αυτό. Το όφελος θα σε κάνει να την ξεχάσεις αμέσως. Θα σε κάνει να θέλεις να την επαναλάβεις σύντομα και να την επαναλαμβάνεις πια τακτικά, χωρίς να φοβάσαι και να τρομάζεις από αυτήν. Κι εδώ παίζεται το παιχνίδι  :  στη συστηματικότητα. Άπαξ και κάνεις μια φορά την προσπάθεια και πετύχεις, γιατί θα πετύχεις, είναι σίγουρο, να δημιουργήσεις το χρόνο για σένα, έπειτα βάλε στο πρόγραμμα σου σταθερά τέτοιες ανάλογες κινήσεις, που θα ωφελούν εσένα και τις πιο σημαντικές σου σχέσεις. Οι κινήσεις θα έχουν εφευρετικότητα και έκπληξη, θα είναι κάθε φορά και κάτι άλλο, κάτι αυθόρμητο, γνήσιο, διαφορετικό. Θα είναι όμως προγραμματισμένο να υπάρχουν, να γίνονται, να τις κάνεις.

Μην αφήνεις τη συντροφική σου σχέση να βαλτώνει, μην αφήνεις το γάμο σου να γίνεται λίμνη με ατάραχα νερά, μην εγκλωβίζεις τη σχέση σου με τα παιδιά σου σε μια ατέλειωτη σειρά υποχρεώσεων, “πρέπει” και “δεν πρέπει”. Και πάνω απ’ όλα, μην αδιαφορείς για τη σχέση σου με τον εαυτό σου.

Δώσε χρόνο σε καθένα από αυτά, ξεχωριστά και ιδιαίτερα. Φτιάξε χρόνο για να ζήσεις την ομορφιά τους. Επινόησε χρόνο για να τα προλάβεις, πριν σου φύγουν. Φεύγουν, σαν το νερό μέσα από τα χέρια. Ξόδεψε χρήματα για το χρόνο αυτόν, θα είναι η καλύτερη επένδυση που θα κάνεις στη ζωή σου. Δεν έχεις δικαιολογία για να μην το κάνεις. Έχεις μόνο λόγους για να το κάνεις ανελλιπώς.

Και για να το πετύχεις, χρειάζεται να φεύγεις.